Vermist

Boeli van Leeuwen is wereldberoemd! Ik kende hem niet en toen dat tijdens mijn vorige verblijf op het eiland uitkwam werd ik door zijn dochter bijna van de rotsen gereden op de Hato-vlakte: cultuurbarbaren bleken niet welkom op dushi Korsou. Ondertussen weet ik dat Boeli niet alleen voor agressief nageslacht heeft gezorgd maar ook boeken schrijft. En om mijn gedeukt imago bij Tamara weer uit het slop te trekken deed ik haar voor ons vertrek zijn Geniale Anarchie cadeau. Een attentie was namelijk hard nodig nadat ik op 26 augustus tijdens ons eerste-jaar-samen met lege handen stond. Ik hoopte met deze verzamelde verhalen mijn zonde af te kopen, en wat was in onze situatie meer passend dan een boek van een Curaçaose schrijver die je aan het lachen maakt?

Tamara heeft met veel plezier de kostelijke vertellingen gelezen maar toen ik het boekje van de week zelf ter hand nam begreep ik dat dit au serieux genomen diende te worden. Van Leeuwen vertelt op aangrijpende wijze over zijn aanstelling bij het Eilandgebied Curacao: “Ik ben vijfentwintig jaar ambtenaar geweest. Vanaf het moment, dat ik in dienst trad, heb ik nooit anders gehoord dan dat we op het punt stonden naar de bliksem te gaan. Tijdens de voorbereidende vergaderingen waarin de begroting in elkaar werd geflanst, heerste ieder jaar weer een ondergangsstemming. De opeenvolgende gedeputeerden van Financiën verzekerden hun collega’s sotto voce dat de begroting voor het komende jaar met kunst- en vliegwerk min of meer sluitend was gemaakt, maar dat in de begroting van het daarop volgende jaar de naakte werkelijkheid zich in al zijn afschuwelijke gedaanten zou manifesteren.”

Geloof het of niet maar toen ik vandaag mijn opdrachtomschrijving nog eens naploos sloeg de angst mij om het hart. Met geen andere reden ben ik naar dit hete oord gezonden dan juist die naakte werkelijkheid boven tafel te krijgen!!! Als onbelezen type had ik het hier al bijna met de dood moeten bekopen, maar hoe welkom word je wel niet geheten door een bestuurlijke elite die er baat bij heeft de beerput van vijfentwintig jaar wanbeleid gesloten te houden? Mocht deze dienaar van de Nederlandse staat in levenloze toestand worden aangetroffen op de Hato-vlakte verdenk dan niet Anna van Leeuwen maar steek eens een licht bij in de lokale politiek. Misschien dat zij u iets meer kunnen vertellen, ook al verwacht ik dat weer niet…