Happy Birthday

Jarig ben je maar één keer per jaar. Maar omdat na 31 keer vieren de nieuwigheid er wat af gaat en ik op Tamara na hier niemand ken om het groots en meeslepend te vieren zou 21 oktober een gewone dag worden met misschien een klein feesthoedje. Althans, dat dacht ik tot vanochtend. Nog half in slaap hoorde ik om 7:15 van buiten ons huisje opeens een compleet zangkoor “er is er een jarig hoera hoera” zingen. Immer scherp van geest begreep ik na enkele minuten reeds dat deze serenade voor niemand minder dan het feestvarken zelf bedoeld was. Direct schoot ik mijn broek aan en rukte de openslaande deuren van de slaapkamer open met als gevolg dat het alarm een eigen muzikale bijdrage leverde aan het ochtendconcert. Gelukkig bood Tamara de helpende hand maar terwijl zij trachtte de sirene te temmen besefte ik me dat ik vergeten was de gulp van mijn broek te sluiten en zo aan de mij toezingende mensen een wel heel intiem kijkje in mijn leven bood. Goede morgen!

De surprise was georganiseerd door Thelma. Zij had alle mensen waarmee ik via haar kennis had gemaakt gevraagd deze ochtend acte de presence te geven en zo kwam het dat ik door de secretaris generaal van de PNP (zeg maar de Antilliaanse en vrouwelijke variant van Maxime Verhagen), de systeembeheerder van de Stichting Rooms-Katholiek Centraal Schoolbestuur, de directeur van het Nationale Programma Armoedebestrijding en een aantal anderen van wie ik niet precies weet wat ze doen, werd wakker gezongen. Thelma ondersteunde het muzikale gebeuren door ritmisch met een houten lepel op een pan te slaan.

Bij een verjaardag hoort taart en ook daar was door haar voor gezorgd. Vijf minuten later stond ik nog duizelig van de slaap en wederom toegezongen in haar woonkamer punten te snijden in de lekkernij. Mijn dag kon niet meer stuk want Thelma maakte mijn 32 verjaardag tot een onvergetelijke!