Vogelvrij

Geschiedenis heeft op Curaçao een smaakje dat voor menigeen bitter proeft. De eilandelijke traditie is dan ook om in beginsel het koloniale boek gesloten te houden en de confrontatie met het verleden zo veel mogelijk te ontwijken. Daar waar in Amsterdam het slavenmonument een keurige hoekje in het Oosterpark heeft zoek je je hier op het eiland de pestpokke naar zo’n ding. Uiteindelijk zul je ‘m achter de elektriciteitscentrale wel vinden, maar je komt er alleen wanneer je bereid bent je door een dicht mangrovewoud te waden vol bloeddorstige musquito’s.

Het andere keerpunt in de Antilliaanse geschiedenis wordt gesymboliseerd door het autonomiemonument dat eveneens naar goed eilandelijk gebruik netjes weggemoffeld is. (In dit geval tussen de Schottengatweg en het industrieterrein van Salina.) De Nederlandse architect Jacob Fresco is hoofdschuldige aan het gedateerde gedrocht dat een nest met zes vogels voorstelt. De vogels vliegen net uit, ieder zijns weegs wel te verstaan!

Of Fresco een voorziende blik had of het noodlot over de Antillen heeft afgeroepen weet ik niet, maar feit is dat hij met zijn splijtzwamsymboliek de politieke geschiedenis van dit land trefzeker heeft verbeeld. Vanaf het prille begin van de autonomie hebben de neuzen van de eilanden altijd een andere kant opgewezen. Een toehoorder van een willekeurige parlementszitting zou, door de gebezigde retoriek, zelfs de indruk hebben kunnen krijgen dat de Antillen door een burgeroorlog geplaagd werd.

U vraagt zich natuurlijk af: “wat moet ik met deze informatie?” Welnu, met bovenmenselijke inspanningen is de Antilliaanse boel meer dan vijftig jaar bij elkaar gehouden. Totdat ik hier voet aan wal zette en Fresco’s snertvogels uitgerekend vorige week zijn gaan vliegen! Met het Antillen Akkoord zij de Nederlandse Antillen ontbonden, en zoals U wellicht ook weet ben ik hier met de reden onderzoek te doen naar de NEDERLANDSE ANTILLEN.

Afin, het had nog een eerlijke race tegen de klok kunnen worden ware het niet dat het onderzoek een delicaat karakter heeft en onze Minister het daarom wenselijk acht het veldwerk uit te stellen totdat het Akkoord ook door de volksvertegenwoordiging van de afzonderlijke eilandgebieden geratificeerd is. En laat ik U nu vertellen dat er geen beter symbool bestaat voor deze lokale parlementen dan een nest met ZESTIG vogels die ieder een andere kant op vliegen! Lijdzaam buig ik het hoofd en probeer te wennen aan het idee dat we dit godverlaten oord nooit meer zullen verlaten…